Παθήσεις Παγκρέατος
Δύο κυρίως νοσήματα του παγκρέατος παρουσιάζουν ενδιαφέρον από πλευράς παθοφυσιολογία και θεραπευτικής αντιμετώπισης: Η οξεία και η χρόνια παγκρεατίτιδα.
Οξεία παγκρεατίτιδα
Με τον όρο αυτό εννοούμε την οξεία φλεγμονή του παγκρέατος. Η βαρύτητα της οξείας παγκρεατίτιδας ποικίλλει. Έτσι η νόσος μπορεί και να αυτοΐαθεί, μπορεί όμως να προκαλέσει και θάνατο στο 5 – 10 % των ασθενών. Κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες της νόσου , θεωρούνται η χολολιθίαση και το οινόπνευμα . Σχετικά με το οινόπνευμα δεν απαιτείται πάντα χρόνια λήψη οινοπνεύματος για την πρόκληση οξείας παγκρεατίτιδας, αλλά μπορεί να προκληθεί θανατηφόρος παγκρεατίτιδα μετά και από μια παρατεταμένη και βαριά λήψη οινοπνεύματος. Σημειώνεται ότι και ο καρκίνος του παγκρέατος και του φύματος του Vater , μπορούν σπανίως να εκδηλωθούν ως οξεία παγκρεατίτιδα. Υπάρχει πάντως και ένα ποσοστό ασθενών όπου δεν υπάρχει εμφανής αιτιολογικός παράγοντας. Οι περιπτώσεις αυτές που αντιπροσωπεύουν μέχρι και το 30% πιστεύεται ότι οφείλονται κυρίως σε μικρολιθίαση ή ‘λάσπη’ της χοληδόχου κύστης.
Κύρια κλινική εκδήλωση της νόσου είναι το οξύ κοιλιακό άλγος που συνοδεύεται από ναυτία, έμετο και κοιλιακή διάταση.
Η αντιμετώπιση της νόσου είναι συνάρτηση της βαρύτητας και των πιθανών επιπλοκών . Δεν πρέπει πάντως να ξεχνάμε ότι η οξεία παγκρεατίτιδα εμφανίζει βαριά πορεία στο 10% των περιπτώσεων.
Η μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ήπια και ανταποκρίνεται στην κλασσική θεραπευτική αντιμετώπιση που περιλαμβάνει ενυδάτωση, αναλγητικά και κυρίως «τίποτα από το στόμα» ώστε να ηρεμήσει το πάγκρεας.
Χρόνια παγκρεατίτιδα
Στην κλινική πράξη εννοούμε την χρόνια παγκρεατική βλάβη, που μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες και που χαρακτηρίζεται από κοιλιακό πόνο και από διάφορους βαθμούς ανεπάρκειας της λειτουργίας του παγκρέατος. Κύρια αιτία της νόσου είναι ο αλκοολισμός. Θεωρείται ότι η ευαισθησία των ατόμων στην πρόκληση παγκρεατικής βλάβης από οινόπνευμα ποικίλλει.